توقف استخراج اتریوم

توقف استخراج اتریوم با مکانیزم اثبات کار (PoW) پس از اجرای آپگرید بزرگ The Merge در سپتامبر ۲۰۲۲ به یک واقعیت تبدیل شد. این رویداد، که به معنای پایان فعالیت ماینرها در شبکه اتریوم بود، راه را برای مهاجرت کامل به مکانیزم اثبات سهام (PoS) باز کرد و فصل جدیدی را در تاریخ دومین ارز دیجیتال بزرگ جهان آغاز کرد.

این تحول عظیم، تنها یک تغییر فنی نبود، بلکه پارادایمی تازه را در نحوه امنیت بخشی و کسب درآمد از شبکه اتریوم رقم زد. جایی که شور و هیجان رقابت بر سر حل معادلات پیچیده جای خود را به مشارکت پایدار و استیکینگ توکن ها داد. برای بسیاری از فعالان این حوزه، این تغییر سوالات زیادی را به وجود آورد: چرا اتریوم این مسیر را در پیش گرفت؟ سرنوشت ماینرهایی که سال ها با دستگاه های قدرتمند خود قلب تپنده شبکه بودند، چه شد؟ و مهم تر از همه، اکنون چگونه می توان در این اکوسیستم جدید اتریوم مشارکت کرده و به کسب درآمد پرداخت؟ این مقاله به بررسی جامع این دگرگونی ها می پردازد و راهنمایی برای عبور از گذشته و گام نهادن در آینده اتریوم ارائه می دهد.

مرج اتریوم: تغییر بنیادین شبکه و پایان عصر استخراج

اتریوم، از زمان تولدش در سال ۲۰۱۵، با مکانیزم اجماع اثبات کار (Proof of Work) فعالیت می کرد. در این مدل، ماینرها با استفاده از سخت افزارهای قدرتمند، معادلات پیچیده رمزنگاری را حل می کردند تا تراکنش ها را تأیید کرده و بلاک های جدید را به زنجیره اضافه کنند. این فرآیند، نه تنها هزینه های گزافی بابت انرژی به همراه داشت، بلکه چالش های متعددی را در زمینه مقیاس پذیری و تمرکزگرایی بالقوه ایجاد می کرد. با رشد سرسام آور اتریوم و افزایش کاربرد آن در دیفای، NFT و اپلیکیشن های غیرمتمرکز، نیاز به یک راهکار پایدارتر و کارآمدتر بیش از پیش احساس می شد. اینجاست که ایده مهاجرت به اثبات سهام (Proof of Stake) متولد شد.

تاریخچه نیاز به تغییر و نقاط ضعف PoW

زمانی که اتریوم پا به عرصه وجود گذاشت، اثبات کار مدل غالب و اثبات شده ای برای امنیت بلاک چین ها به شمار می رفت. اما با گذشت زمان، مشکلات ذاتی این مکانیزم برای یک شبکه با جاه طلبی های اتریوم خود را نشان داد. اولین و بزرگترین چالش، مصرف سرسام آور انرژی بود. مزارع ماینینگ با هزاران کارت گرافیک و پردازنده تخصصی، مقادیر عظیمی برق مصرف می کردند که نه تنها بار سنگینی بر محیط زیست وارد می آورد، بلکه کارمزد تراکنش ها را نیز تحت تأثیر قرار می داد. دومین نگرانی، محدودیت مقیاس پذیری بود. در مدل اثبات کار، سرعت تأیید تراکنش ها به ظرفیت پردازشی ماینرها و اندازه بلاک ها گره خورده بود که این امر مانعی جدی بر سر راه گسترش و پذیرش جهانی اتریوم به شمار می رفت. علاوه بر این، نگرانی هایی در مورد تمرکزگرایی نیز وجود داشت؛ زیرا کنترل بخش عمده ای از قدرت هش در دست چند استخر ماینینگ بزرگ قرار می گرفت.

تفاوت اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) به زبانی ساده

برای درک بهتر چرایی توقف استخراج اتریوم، لازم است تفاوت دو مکانیزم اثبات کار و اثبات سهام را بشناسیم:

• اثبات کار (PoW): در این مدل، ماینرها برای تأیید تراکنش ها و افزودن بلاک های جدید به بلاک چین، باید مسائل پیچیده ریاضی را حل کنند. اولین ماینری که پاسخ صحیح را بیابد، پاداش دریافت می کند و بلاک جدید را اضافه می کند. این فرآیند به قدرت پردازشی بالا و مصرف انرژی زیادی نیاز دارد.
• اثبات سهام (PoS): در این مکانیزم، ماینرها جای خود را به اعتباردهنده ها (Validators) می دهند. اعتباردهنده ها به جای حل مسائل ریاضی، مقداری از ارز دیجیتال بومی شبکه (در اینجا ETH) را در شبکه قفل می کنند (استیک می کنند). شبکه بر اساس میزان ارز استیک شده، به صورت تصادفی یکی از اعتباردهنده ها را برای تأیید بلاک بعدی انتخاب می کند و در ازای آن پاداش می دهد. این مدل به مراتب کمتر انرژی مصرف می کند.

اهداف اصلی مهاجرت به PoS

مهاجرت از اثبات کار به اثبات سهام که با آپگرید The Merge به اوج خود رسید، با اهداف بلندپروازانه ای همراه بود که آینده اتریوم را متحول می کرد. این تغییرات نه تنها به بهبود کارایی شبکه کمک می کرد، بلکه آن را برای پذیرش گسترده تر و نقش محوری در دنیای وب ۳ آماده می ساخت.

کاهش مصرف انرژی

یکی از مهم ترین و فوری ترین نتایج این مهاجرت، کاهش ۹۹.۹۵ درصدی مصرف انرژی شبکه اتریوم بود. این عدد شگفت انگیز، اتریوم را به یکی از پایدارترین بلاک چین ها از نظر زیست محیطی تبدیل کرد. دیگر نیازی به مزارع ماینینگ عظیم و پرصدا با دستگاه های پرمصرف نبود؛ اعتباردهنده ها می توانستند با سخت افزاری بسیار ساده تر و تنها با قفل کردن دارایی های خود، به امنیت شبکه کمک کنند. این گام بزرگ، نه تنها اعتراضات زیست محیطی را کاهش داد، بلکه به جذب سرمایه گذاران و توسعه دهندگانی که به پایداری اهمیت می دهند، کمک شایانی کرد.

افزایش امنیت و مقیاس پذیری

مکانیسم اثبات سهام، با معرفی سیستم های جریمه (Slashing)، امنیت شبکه را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. اگر یک اعتباردهنده به درستی عمل نکند یا سعی در انجام کارهای مخرب داشته باشد، بخشی از ETH استیک شده خود را از دست می دهد. این مکانیزم، انگیزه قوی برای صداقت و عملکرد صحیح ایجاد می کند. علاوه بر امنیت، مهاجرت به PoS زیربنای لازم را برای افزایش مقیاس پذیری اتریوم فراهم آورد. با وجود شاردینگ (Sharding) که یکی از آپگریدهای آتی شبکه است، داده ها در چندین زنجیره موازی پردازش می شوند که به طرز چشمگیری ظرفیت تراکنش ها را بالا می برد و کارمزدها را کاهش می دهد. این تغییرات، اتریوم را برای میزبانی از میلیون ها کاربر و اپلیکیشن در آینده آماده می کند.

نقش بمب سختی (Difficulty Bomb)

در فرایند توقف استخراج اتریوم، بمب سختی نقش یک محرک قوی را ایفا کرد. بمب سختی مکانیزمی بود که به تدریج سختی استخراج در شبکه اثبات کار را تا حدی افزایش می داد که استخراج به طور کامل غیرممکن یا بسیار بی سود می شد. این بمب به گونه ای طراحی شده بود که ماینرها را به سمت پذیرش آپگرید و مهاجرت به اثبات سهام سوق دهد و از مقاومت در برابر این تغییر جلوگیری کند. این افزایش تصاعدی سختی، ماینرها را با واقعیت اجتناب ناپذیر پایان عصر استخراج مواجه کرد و آن ها را وادار به اتخاذ تصمیمات جدید برای آینده فعالیت های خود نمود.

سرنوشت ماینرهای اتریوم: از فروش تجهیزات تا مهاجرت به آلت کوین ها

با فرا رسیدن The Merge و توقف استخراج اتریوم، جامعه ماینرها که سال ها با سرمایه گذاری های سنگین در سخت افزار و انرژی، نقشی حیاتی در امنیت شبکه ایفا می کردند، با یک دگرگونی بزرگ مواجه شدند. این تغییر، به معنای پایان سودآوری از طریق استخراج ETH و ضرورت بازنگری در مدل کسب وکار آن ها بود. بسیاری از این ماینرها، که با رویای سودهای کلان وارد این عرصه شده بودند، حال باید تصمیمات دشواری می گرفتند.

پایان کار دستگاه های ماینر ETH

لحظه مرج اتریوم، زنگ پایان برای میلیون ها کارت گرافیک (GPU) و دستگاه های ماینر تخصصی (ASIC) بود که به صورت شبانه روزی برای استخراج اتریوم کار می کردند. این دستگاه ها، که زمانی بسیار ارزشمند و کمیاب بودند، ناگهان بخش عمده ارزش خود را از دست دادند. بازار کارت های گرافیک که در سال های اوج استخراج با کمبود و افزایش قیمت مواجه بود، پس از این رویداد شاهد سرازیر شدن حجم عظیمی از کارت های دست دوم و افت شدید قیمت ها شد. این اتفاق برای کسانی که به امید بازگشت سرمایه و سودآوری، سخت افزارهای گران قیمت خریداری کرده بودند، یک ضربه بزرگ مالی محسوب می شد.

گزینه های پیش روی ماینرهای سابق

ماینرهای سابق اتریوم در مواجهه با این واقعیت جدید، سه راه اصلی پیش روی خود داشتند:

1. فروش یا بازیافت سخت افزار:

   یکی از اولین و فوری ترین واکنش ها، تلاش برای فروش تجهیزات ماینینگ بود. برخی ماینرها با فروش کارت های گرافیک خود در بازارهای دست دوم، سعی کردند بخشی از سرمایه خود را بازیابی کنند. با این حال، عرضه بی سابقه و ناگهانی این حجم از سخت افزار، منجر به افت شدید قیمت شد و بسیاری نتوانستند به قیمت های مورد انتظار خود دست یابند. برای دستگاه های بسیار قدیمی یا تخصصی، گزینه بازیافت تنها راه چاره باقی ماند. این وضعیت، تصویری تلخ از پایان یک دوران پررونق برای بسیاری از افراد بود.

2. مهاجرت به استخراج سایر ارزهای PoW:

   برای عده ای دیگر، رویای استخراج به این سادگی از بین نمی رفت. آن ها تصمیم گرفتند سخت افزارهای خود را به سمت استخراج سایر ارزهای دیجیتال مبتنی بر اثبات کار سوق دهند. ارزهایی مانند اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic – ETC)، ریونکوین (Ravencoin)، ارگو (Ergo)، کانفلاکس (Conflux)، فلوکس (Flux)، فیرو (Firo) و بیم (Beam) به مقصدهای اصلی ماینرها تبدیل شدند. حتی یک فورک از خود اتریوم به نام EthereumPoW (ETHW) نیز برای ادامه استخراج اثبات کار شکل گرفت.

   اما این مهاجرت با چالش های بسیاری همراه بود. ناگهان حجم عظیمی از قدرت هش به سمت این شبکه های کوچک تر سرازیر شد که منجر به افزایش سرسام آور سختی شبکه و کاهش شدید سودآوری برای همه شد. ارزهای جایگزین معمولاً نوسانات قیمتی بیشتری داشتند و حجم معاملات آن ها به مراتب کمتر از اتریوم بود. ماینرها مجبور بودند به طور مداوم سودآوری ارزهای مختلف را رصد کنند و تنظیمات نرم افزاری خود را تغییر دهند، که این خود نیازمند دانش فنی و زمان زیادی بود. بسیاری از این ماینرها به زودی متوجه شدند که سودآوری مشابه با دوران اوج استخراج اتریوم دیگر دست یافتنی نیست و در بلندمدت، این مسیر نیز پایدار نخواهد بود.

3. روی آوردن به استیکینگ اتریوم:

   تعداد فزاینده ای از ماینرهای سابق، با درک واقعیت های جدید بازار، به این نتیجه رسیدند که آینده اتریوم در اثبات سهام است. آن ها تصمیم گرفتند به جای رقابت با سخت افزارهای گران قیمت، سرمایه خود را در قالب ETH استیک کنند و از این طریق به کسب درآمد بپردازند. این گزینه، نه تنها با فلسفه جدید شبکه اتریوم همسو بود، بلکه راهی پایدارتر و با مصرف انرژی کمتر برای مشارکت در اکوسیستم و دریافت پاداش ارائه می داد. این مسیر، آن ها را از دغدغه های نگهداری سخت افزار، هزینه های برق و رقابت شدید ماینینگ رها می کرد و فرصتی برای تبدیل شدن به اعتباردهنده در شبکه اتریوم ۲.۰ فراهم می آورد.

توقف استخراج اتریوم، نه تنها نشان دهنده یک دگرگونی فنی، بلکه آینه ای از تکامل بازار ارزهای دیجیتال و لزوم سازگاری با تغییرات بود. ماینرهایی که توانستند خود را با این موج همراه کنند، فرصت های جدیدی برای مشارکت در آینده بلاک چین به دست آوردند.

استیکینگ اتریوم: دروازه ای به سوی درآمد غیرفعال در عصر جدید

با توقف استخراج اتریوم، استیکینگ به روش اصلی و پایدار برای مشارکت در امنیت شبکه و کسب درآمد تبدیل شد. این مدل، دسترسی به اتریوم را دموکراتیک تر کرده و به کاربران با هر میزان سرمایه اجازه می دهد تا بخشی از این اکوسیستم پر رونق باشند. اما استیکینگ دقیقاً چیست و چگونه کار می کند؟

استیکینگ چیست و چگونه کار می کند؟

در مکانیزم اثبات سهام (PoS)، مفهوم اعتباردهنده (Validator) جای ماینر را می گیرد. یک اعتباردهنده، فرد یا نهادی است که مقداری از ارز دیجیتال بومی شبکه (در اینجا ETH) را به عنوان سهام در یک قرارداد هوشمند قفل می کند. با این کار، او تعهد خود را به امنیت و صحت عملکرد شبکه نشان می دهد.

فرایند کار به این صورت است که اعتباردهنده ها، تراکنش ها را تأیید کرده و بلاک های جدید را پیشنهاد می دهند. پروتکل شبکه به صورت تصادفی و بر اساس میزان ETH استیک شده، یک اعتباردهنده را برای انجام این وظایف انتخاب می کند. اعتباردهنده منتخب، پس از تأیید موفقیت آمیز، پاداشی در قالب ETH دریافت می کند. مزایای استیکینگ بسیار است:

• درآمد غیرفعال: بدون نیاز به سخت افزار گران قیمت و مصرف انرژی بالا، می توان از دارایی های موجود کسب درآمد کرد.
• مشارکت در امنیت شبکه: با استیک کردن، به حفظ امنیت و تمرکززدایی اتریوم کمک می شود.
• دوست دار محیط زیست: این روش به مراتب پایدارتر و با محیط زیست سازگارتر است.

روش های مختلف استیکینگ اتریوم برای کاربران

برای مشارکت در استیکینگ اتریوم، چندین گزینه وجود دارد که هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند. انتخاب روش مناسب به میزان سرمایه، دانش فنی و میزان کنترل مورد نظر بستگی دارد. برای کاربران ایرانی، ممکن است به دلیل محدودیت ها و تحریم ها، برخی از این گزینه ها نیازمند استفاده از ابزارهایی مانند VPN باشند.

استیکینگ کامل (Full Node Staking)

این روش برای افرادی است که می خواهند کنترل کامل بر دارایی های خود و فرآیند استیکینگ داشته باشند. برای تبدیل شدن به یک اعتباردهنده کامل، نیاز به حداقل ۳۲ ETH است. علاوه بر این، باید یک کامپیوتر اختصاصی داشته باشید که به صورت ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته روشن و متصل به اینترنت باشد. این روش نیازمند دانش فنی برای راه اندازی و نگهداری نود است.

• مزایا: کنترل کامل بر کلیدهای خصوصی، دریافت پاداش های بیشتر، مشارکت مستقیم در امنیت شبکه.
• معایب: نیاز به سرمایه اولیه بالا (۳۲ ETH)، پیچیدگی فنی، خطر جریمه (Slashing) در صورت آفلاین شدن یا عملکرد نادرست نود، نیاز به سخت افزار و اینترنت پایدار.

استخر استیکینگ (Pooled Staking) یا Liquid Staking

این روش برای افرادی که سرمایه کمتر از ۳۲ ETH دارند یا به دنبال راه حلی ساده تر هستند، بسیار جذاب است. در استخرهای استیکینگ، سرمایه های کوچک تر کاربران تجمیع شده و به یک نود اعتباردهنده واحد تبدیل می شود. پاداش ها نیز متناسب با سهم هر کاربر توزیع می گردد. پلتفرم هایی مانند Lido DAO و Rocket Pool از پیشگامان در این زمینه هستند. این پلتفرم ها اغلب توکن های لیکویید استیکینگ مانند stETH ارائه می دهند که به کاربران اجازه می دهد در حالی که ETH آن ها استیک شده است، از نقدینگی دارایی خود نیز بهره مند شوند.

• مزایا: عدم نیاز به ۳۲ ETH، سادگی و عدم نیاز به دانش فنی بالا، نقدینگی دارایی با توکن های لیکویید استیکینگ.
• معایب: عدم کنترل کامل بر کلیدهای خصوصی، ریسک پلتفرم (احتمال هک یا مشکلات قرارداد هوشمند)، ممکن است برای کاربران ایرانی با محدودیت ها و نیاز به VPN همراه باشد.

استیکینگ از طریق صرافی های متمرکز (CEX Staking)

ساده ترین و در دسترس ترین روش برای مبتدیان و سرمایه های خرد، استیکینگ از طریق صرافی های متمرکز است. بسیاری از صرافی های بزرگ ارز دیجیتال، خدمات استیکینگ اتریوم را ارائه می دهند. در این روش، شما تنها کافی است ETH خود را به حساب صرافی واریز کرده و گزینه استیکینگ را فعال کنید. صرافی تمام فرآیندهای فنی را مدیریت می کند و پاداش ها را به صورت دوره ای به حساب شما واریز می نماید.

• مزایا: سادگی و راحتی فوق العاده، عدم نیاز به دانش فنی، امکان مشارکت با هر میزان سرمایه، مدیریت آسان.
• معایب: عدم کنترل بر کلیدهای خصوصی (Not your keys, not your coins)، ریسک پلتفرم (احتمال ورشکستگی یا هک صرافی)، کارمزدهای بیشتر نسبت به استیکینگ کامل، ممکن است برای کاربران ایرانی به دلیل تحریم ها دسترسی محدود باشد.

ریسک ها و ملاحظات مهم در استیکینگ

گرچه استیکینگ می تواند منبع درآمدی جذاب باشد، اما مانند هر سرمایه گذاری دیگری، با ریسک هایی همراه است که باید به آن ها توجه کرد:

• قفل شدن سرمایه: ETH استیک شده شما تا زمان آپگریدهای آتی شبکه (مانند آپگرید Shanghai/Capella) قابلیت برداشت ندارد. این بدان معناست که سرمایه شما برای مدتی طولانی قفل خواهد شد.
• ریسک های پلتفرم و قرارداد هوشمند: در استخرهای استیکینگ یا صرافی ها، شما به امنیت پلتفرم و قراردادهای هوشمند آن ها وابسته هستید. هرگونه نقص امنیتی می تواند منجر به از دست رفتن دارایی شما شود.
• نوسان نرخ پاداش (APY): نرخ بازدهی سالانه استیکینگ (APY) ثابت نیست و می تواند بر اساس عوامل مختلفی مانند تعداد اعتباردهنده ها و میزان ETH استیک شده در شبکه، نوسان داشته باشد.
• ریسک اسلشینگ (Slashing): در استیکینگ کامل، اگر نود اعتباردهنده شما به درستی کار نکند (مثلاً آفلاین شود یا رفتار مخربی داشته باشد)، بخشی از ETH استیک شده شما به عنوان جریمه کسر می شود.
• مسائل مالیاتی و قانونی: قوانین مربوط به مالیات و وضعیت قانونی کسب درآمد از استیکینگ در کشورهای مختلف، به خصوص در ایران، ممکن است مبهم یا در حال تغییر باشد. همیشه توصیه می شود از مشاوران حقوقی و مالی متخصص در این زمینه راهنمایی بگیرید.

آینده اتریوم پس از توقف استخراج: نگاهی به تحولات پیش رو

توقف استخراج اتریوم و مهاجرت کامل به اثبات سهام (PoS) تنها نقطه آغاز یک مسیر طولانی تر برای تکامل شبکه اتریوم بود. این تحول بنیادین، نه تنها بر مدل کسب درآمد تأثیر گذاشت، بلکه چشم انداز آینده اتریوم را نیز به کلی تغییر داد و آن را برای نقش آفرینی پررنگ تر در اکوسیستم بلاک چین و وب ۳ آماده ساخت.

تأثیر بر اقتصاد توکنی (Tokenomics) ETH

یکی از مهم ترین پیامدهای The Merge، تغییر چشمگیر در اقتصاد توکنی ETH بود. در مدل اثبات کار، ماینرها به ازای هر بلاک، ETH جدید دریافت می کردند که به عرضه کلی اضافه می شد. اما با اثبات سهام، تولید ETH جدید به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. علاوه بر این، مکانیسم توکن سوزی (EIP-1559) که پیش از مرج و در آپگرید لندن (London) معرفی شده بود، بخش از کارمزد تراکنش ها را از چرخه خارج و می سوزاند.

ترکیب کاهش عرضه جدید و مکانیسم توکن سوزی، به طور بالقوه می تواند ETH را به یک دارایی ضد تورمی (Deflationary Asset) تبدیل کند. این بدان معناست که در شرایط خاص، ممکن است میزان ETH سوزانده شده بیشتر از ETH تولید شده باشد، که به کاهش عرضه کلی و در نتیجه افزایش ارزش آن در بلندمدت منجر خواهد شد. این ویژگی، جذابیت سرمایه گذاری در اتریوم را برای بسیاری از سرمایه گذاران بلندمدت دوچندان کرده است.

نقشه راه آینده اتریوم (Ethereum Roadmap)

The Merge تنها یکی از مراحل از نقشه راه بلندمدت اتریوم برای تبدیل شدن به یک بلاک چین مقیاس پذیر، امن و پایدار بود. فازهای بعدی توسعه اتریوم، که اغلب با نام The Surge, The Verge, The Purge و The Splurge شناخته می شوند، اهداف بسیار بزرگی را دنبال می کنند:

• Shanghai/Capella: این آپگرید یکی از مهم ترین تحولات پس از مرج است که امکان برداشت ETH استیک شده را برای اعتباردهندگان فراهم می کند. این قابلیت نگرانی های مربوط به قفل شدن طولانی مدت سرمایه را برطرف کرده و اعتماد بیشتری را به اکوسیستم استیکینگ جلب می کند.
• Danksharding: این مرحله به دنبال پیاده سازی کامل شاردینگ است که مقیاس پذیری شبکه را به شکل چشمگیری افزایش می دهد. شاردینگ با تقسیم شبکه به چندین شارد یا بخش کوچک تر که به صورت موازی تراکنش ها را پردازش می کنند، می تواند ظرفیت شبکه را از ده ها تراکنش در ثانیه به صدها هزار تراکنش در ثانیه ارتقا دهد و به طور قابل توجهی کارمزدها را کاهش دهد.
• Verge, Purge, Splurge: این فازها شامل بهینه سازی های فنی دیگر، کاهش نیازهای ذخیره سازی برای نودها، و بهبود کلی عملکرد و پایداری شبکه است. هدف نهایی، ساخت یک بلاک چین کاملاً تمرکززدایی شده، امن و مقیاس پذیر است که بتواند زیرساخت وب ۳ را فراهم کند.

جایگاه اتریوم در اکوسیستم Web3 و DeFi

اتریوم از همان ابتدا به عنوان پلتفرمی برای قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن های غیرمتمرکز (dApps) طراحی شد. پس از توقف استخراج اتریوم و بهبودهای بعدی، جایگاه آن به عنوان ستون فقرات اکوسیستم Web3 و DeFi بیش از پیش مستحکم شده است. اکثر پروژه های مالی غیرمتمرکز، بازارهای NFT، سازمان های مستقل غیرمتمرکز (DAOs) و متاورس ها بر بستر اتریوم ساخته شده اند. با افزایش مقیاس پذیری، کاهش کارمزدها و پایداری زیست محیطی، انتظار می رود اتریوم همچنان به جذب توسعه دهندگان و کاربران ادامه دهد و نقش محوری خود را در ساخت آینده اینترنت و مالی غیرمتمرکز حفظ کند.

در مجموع، آینده اتریوم پس از مرج، آینده ای روشن تر و پایدارتر به نظر می رسد. این شبکه با گذار از چالش های گذشته و پذیرش فناوری های نوین، خود را برای میزبانی از نسل بعدی نوآوری ها در فضای بلاک چین آماده می کند.

سوالات متداول

آیا اتریوم هنوز قابل استخراج است؟

خیر، پس از آپگرید The Merge در سپتامبر ۲۰۲۲، مکانیزم اجماع اتریوم به طور کامل به اثبات سهام (PoS) تغییر یافت و استخراج اتریوم با مکانیزم اثبات کار (PoW) برای همیشه متوقف شد.

بهترین روش استیکینگ برای مبتدیان چیست؟

برای افراد مبتدی، ساده ترین و کم دردسرترین روش ها، استیکینگ از طریق صرافی های متمرکز (CEX Staking) یا مشارکت در استخرهای استیکینگ (Pooled Staking) مانند Lido DAO و Rocket Pool است. این روش ها نیاز به دانش فنی بالا یا سرمایه اولیه زیاد (۳۲ ETH) ندارند.

سود سالانه استیکینگ اتریوم چقدر است؟

بازدهی سالانه (APY) استیکینگ اتریوم متغیر است و به عوامل مختلفی مانند تعداد کل ETH استیک شده و فعالیت شبکه بستگی دارد. اما به طور میانگین می توان انتظار سودی در حدود ۳٪ تا ۵٪ در سال را داشت که در قالب ETH پرداخت می شود.

آیا توقف استخراج به معنی توقف تولید ETH است؟

خیر، توقف استخراج اتریوم به معنای توقف تولید ETH نیست. تولید ETH همچنان ادامه دارد، اما به جای ماینرها، توسط اعتباردهندگانی که ETH خود را استیک کرده اند، انجام می شود. این مکانیزم تولید، بسیار کمتر از مدل اثبات کار است.

چرا قیمت اتریوم بلافاصله پس از مرج افزایش نیافت؟

افزایش نیافتن فوری قیمت اتریوم پس از مرج به عوامل مختلفی بستگی داشت؛ از جمله انتظارات بازار که از قبل در قیمت گذاری لحاظ شده بود (Sell the News)، شرایط کلی بازار ارزهای دیجیتال و اقتصاد کلان، و همچنین نگرانی هایی که درباره زمان فعال شدن برداشت ETH استیک شده وجود داشت.

آیا خرید دستگاه ماینر برای اتریوم هنوز منطقی است؟

خیر، خرید دستگاه ماینر (کارت گرافیک یا ASIC) برای استخراج اتریوم دیگر منطقی نیست، زیرا استخراج ETH متوقف شده است. این دستگاه ها تنها برای استخراج سایر آلت کوین های مبتنی بر اثبات کار قابل استفاده هستند که اغلب با سودآوری بسیار کمتر و ریسک های بالاتری همراهند.

وضعیت قانونی استخراج و استیکینگ ارز دیجیتال در ایران چگونه است؟

در ایران، استخراج ارز دیجیتال با اخذ مجوز از وزارت صمت قانونی است، اما این مجوزها معمولاً برای مزارع ماینینگ بزرگ و با مصرف برق زیاد صادر می شوند. برای استیکینگ ارزهای دیجیتال، تاکنون قانون صریحی وجود ندارد، اما به دلیل ماهیت غیرمتمرکز آن، معمولاً مشمول قوانین مربوط به استخراج نمی شود. با این حال، همواره توصیه می شود قبل از هر گونه فعالیت، از آخرین قوانین و مقررات مطلع شوید و با متخصصان مشورت کنید.

نتیجه گیری: تکامل اتریوم، فرصت های جدید و سازگاری با آینده

توقف استخراج اتریوم و مهاجرت آن به مکانیزم اثبات سهام (PoS)، رویدادی تاریخی بود که فصل جدیدی را در زندگی دومین ارز دیجیتال بزرگ جهان گشود. این دگرگونی، نه تنها به نفع محیط زیست بود و مصرف انرژی شبکه را به طرز چشمگیری کاهش داد، بلکه به افزایش امنیت، بهبود مقیاس پذیری و کاهش موانع ورود برای مشارکت کنندگان منجر شد. عصری که در آن ماینرهای پرهزینه و رقابت بر سر قدرت هش جای خود را به اعتباردهندگانی داده اند که با استیک کردن دارایی های خود، به امنیت و پایداری شبکه کمک می کنند.

برای ماینرهای سابق اتریوم، این تغییرات چالش برانگیز بود، اما فرصت های جدیدی را نیز خلق کرد؛ از فروش تجهیزات و مهاجرت به استخراج آلت کوین ها تا روی آوردن به استیکینگ اتریوم. در این میان، استیکینگ به عنوان جایگزینی پایدار و کم ریسک، به روش اصلی کسب درآمد از اتریوم تبدیل شده و به کاربران با هر میزان سرمایه اجازه می دهد تا از پاداش های مشارکت در شبکه بهره مند شوند. آینده اتریوم، با نقشه راهی بلندپروازانه برای آپگریدهای آتی نظیر Shanghai/Capella و Danksharding، نویدبخش شبکه ای به مراتب قدرتمندتر، سریع تر و ارزان تر است که قرار است نقش محوری خود را در اکوسیستم وب ۳ و دیفای بیش از پیش تقویت کند. اکنون زمان آن است که با این تکامل همراه شوید، دانش خود را به روز نگه دارید و با انتخاب آگاهانه، در این عصر نوین اتریوم مشارکت فعال داشته باشید.