اصطلاحات بازار کریپتو

دنیای ارزهای دیجیتال، با وجود فرصت های بی شمار، مملو از اصطلاحات تخصصی است که در ابتدا می تواند کمی گیج کننده باشد. درک دقیق این اصطلاحات برای هر فردی که قصد ورود یا فعالیت جدی در این بازار را دارد، کاملاً ضروری است. افراد با تسلط بر این واژه نامه جامع، مسیر خود را برای تصمیم گیری آگاهانه و فعالیت مؤثر در فضای کریپتو روشن می کنند.

بازار ارزهای دیجیتال، دنیایی رو به گسترش و پر از هیجان است. هر روزه اصطلاحات و مفاهیم جدیدی در آن ظهور می کنند که آشنایی با آن ها برای هر فردی، از مبتدی تا حرفه ای، اهمیت ویژه ای دارد. عدم شناخت این واژگان می تواند همچون مانعی بزرگ بر سر راه یادگیری، تحلیل و حتی کسب سود قرار گیرد. برای مثال، یک تریدر ممکن است در حین تحقیق درباره یک پروژه جدید، با مفاهیمی روبه رو شود که درک نکردن آن ها، او را از ادامه تحقیق باز دارد. برای سرمایه گذاران، دانستن اصطلاحات به آن ها کمک می کند تا فاد (FUD) را از حقایق تشخیص داده و فومو (FOMO) را کنترل کنند. این مقاله به عنوان یک مرجع کامل، سفری جامع به دنیای اصطلاحات بازار کریپتو را فراهم می کند تا دیگر هیچ ابهامی در این مسیر باقی نماند.

اصطلاحات پایه و مفاهیم بنیادین ارز دیجیتال و بلاکچین

برای شروع هر سفر، شناختن اصول و پایه ها امری حیاتی است. در دنیای ارزهای دیجیتال نیز، آشنایی با اصطلاحات بنیادین، سنگ بنای درک عمیق تر این بازار را تشکیل می دهد. افراد در این بخش با مفاهیم اصلی و اساسی کریپتوکارنسی و فناوری بلاکچین آشنا می شوند.

ارز دیجیتال (Cryptocurrency)

ارز دیجیتال یا رمزارز، نوعی دارایی دیجیتال یا مجازی است که برای تضمین امنیت تراکنش ها و کنترل ایجاد واحدهای جدید، از رمزنگاری استفاده می کند. این ارزها غیرمتمرکز هستند، به این معنی که تحت کنترل هیچ نهاد مرکزی مانند دولت یا بانک قرار ندارند. تراکنش های ارزهای دیجیتال روی یک دفتر کل توزیع شده به نام بلاکچین ثبت می شوند.

بلاکچین (Blockchain)

بلاکچین یک فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) است که اطلاعات را در قالب بلوک هایی ذخیره می کند و این بلوک ها به صورت رمزنگاری شده به یکدیگر متصل می شوند و یک زنجیره را تشکیل می دهند. این ساختار تضمین می کند که داده ها پس از ثبت، قابل تغییر نیستند و امنیت بسیار بالایی را برای تراکنش ها فراهم می آورد. این فناوری زیربنای اصلی اکثر ارزهای دیجیتال است.

غیرمتمرکز (Decentralized)

مفهوم غیرمتمرکز بودن به معنای عدم وجود یک نقطه کنترل مرکزی است. در یک سیستم غیرمتمرکز، قدرت و تصمیم گیری به جای اینکه در دست یک نهاد واحد باشد، بین تمامی شرکت کنندگان در شبکه تقسیم می شود. این ویژگی امنیت، شفافیت و مقاومت در برابر سانسور را افزایش می دهد.

همتا به همتا (Peer-to-Peer – P2P)

شبکه همتا به همتا مدلی از ارتباط است که در آن کاربران می توانند مستقیماً و بدون نیاز به واسطه ای مرکزی، با یکدیگر تعامل داشته باشند. در این مدل، هر شرکت کننده در شبکه می تواند هم ارائه دهنده و هم دریافت کننده خدمات یا اطلاعات باشد. این ساختار در شبکه های بلاکچین برای انتقال مستقیم ارز دیجیتال بین کاربران استفاده می شود.

دفتر کل توزیع شده (Distributed Ledger – DLT)

دفتر کل توزیع شده سیستمی برای ثبت و ذخیره تراکنش ها است که جزئیات آن ها به صورت همزمان در چندین مکان (یا نود) ذخیره می شود. این ماهیت توزیع شده، شفافیت و امنیت را افزایش می دهد، چرا که هرگونه تغییر در اطلاعات مستلزم تایید و همگام سازی بین تمامی نسخه ها در شبکه است.

قرارداد هوشمند (Smart Contract)

قراردادهای هوشمند برنامه های خوداجرا هستند که با وقوع شرایط از پیش تعیین شده، بندهای قرارداد را به صورت خودکار و بدون نیاز به واسطه انسانی اجرا می کنند. این قراردادها روی بلاکچین ها نوشته می شوند و شفافیت و اعتماد را در توافقات دیجیتالی افزایش می دهند. به عنوان مثال، قرارداد هوشمند می تواند به طور خودکار پرداخت را پس از تحویل یک کالا، آزاد کند.

کوین (Coin) و توکن (Token)

این دو اصطلاح اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما تفاوت های کلیدی دارند. کوین ها ارزهای دیجیتالی هستند که بلاکچین اختصاصی خود را دارند؛ مانند بیت کوین (Bitcoin) که روی بلاکچین بیت کوین کار می کند یا اتریوم (Ethereum) که بلاکچین اتریوم را دارد. در مقابل، توکن ها ارزهای دیجیتالی هستند که روی بلاکچین های موجود دیگر ایجاد می شوند، به کمک قراردادهای هوشمند. برای مثال، تتر (USDT) یک توکن است که می تواند روی بلاکچین های اتریوم (به عنوان توکن ERC-20) یا ترون (به عنوان توکن TRC-20) وجود داشته باشد. توکن ها می توانند کاربردهای متنوعی داشته باشند، از نمایش مالکیت گرفته تا ارائه دسترسی به خدمات خاص در یک اکوسیستم.

کلید عمومی (Public Key) و کلید خصوصی (Private Key)

در سیستم های رمزنگاری شده، این دو کلید نقش حیاتی در امنیت تراکنش ها و دارایی های دیجیتال دارند. کلید عمومی مانند شماره حساب بانکی است که می توان آن را با دیگران به اشتراک گذاشت تا رمزارز دریافت شود. این کلید برای رمزگذاری اطلاعات استفاده می شود. کلید خصوصی، رمز عبور اصلی و محرمانه است که به عنوان اثبات مالکیت دارایی ها عمل می کند و برای امضای تراکنش ها و دسترسی به وجوه ضروری است. هرگز نباید کلید خصوصی خود را با کسی به اشتراک گذاخت، زیرا در صورت افشا، کنترل کامل دارایی ها از دست می رود.

آدرس کیف پول (Wallet Address)

آدرس کیف پول یک رشته از حروف و اعداد است که از کلید عمومی شما مشتق شده و به عنوان مقصد برای ارسال ارزهای دیجیتال به کار می رود. این آدرس همانند شماره کارت بانکی عمل می کند که دیگران می توانند با آن به کیف پول شما واریز انجام دهند.

هش (Hash)

هش، خروجی یک تابع ریاضی (تابع هش) است که یک ورودی از داده ها را گرفته و یک رشته کاراکتر با طول ثابت و منحصر به فرد تولید می کند. در بلاکچین، هش هر بلاک شامل اطلاعات بلاک قبلی است و نقش مهمی در امنیت و پیوستگی زنجیره بلاک ایفا می کند. حتی کوچک ترین تغییر در ورودی، منجر به تولید هش کاملاً متفاوتی می شود.

نود (Node)

نودها کامپیوترها یا سرورهایی هستند که نرم افزار بلاکچین را اجرا کرده و به شبکه متصل می شوند. هر نود نسخه ای از دفتر کل بلاکچین را نگهداری می کند و با تایید تراکنش ها و بلوک ها، به حفظ امنیت و یکپارچگی شبکه کمک می کند. نودها ستون فقرات یک شبکه بلاکچین غیرمتمرکز را تشکیل می دهند.

تایید تراکنش (Transaction Confirmation)

تایید تراکنش به فرآیندی اشاره دارد که در آن یک تراکنش در شبکه بلاکچین اعتبارسنجی شده و به یک بلاک اضافه می شود. این فرآیند توسط ماینرها (در PoW) یا اعتبارسنج ها (در PoS) انجام می شود. با هر تایید، امنیت و قطعیت تراکنش افزایش می یابد و از دو بار خرج کردن یک رمزارز جلوگیری می شود. معمولاً برای نهایی شدن یک تراکنش، نیاز به چندین تایید است.

عرضه در گردش (Circulating Supply)

عرضه در گردش به تعداد کل کوین ها یا توکن هایی اشاره دارد که در حال حاضر در دسترس عموم قرار دارند و در گردش بازار هستند. این معیار برای ارزیابی ارزش بازار (Market Cap) و همچنین تعیین کمیابی یک ارز دیجیتال اهمیت دارد.

حداکثر عرضه (Max Supply)

حداکثر عرضه نشان دهنده بیشترین تعداد کوین ها یا توکن هایی است که یک ارز دیجیتال می تواند در طول عمر خود داشته باشد. برخی ارزها مانند بیت کوین دارای حداکثر عرضه محدود (۲۱ میلیون واحد) هستند که این محدودیت به عنوان یک عامل ضدتورمی عمل می کند.

فورک ها (Forks)

فورک ها به تغییرات یا بروزرسانی هایی در پروتکل یک شبکه بلاکچین اطلاق می شود. این تغییرات می توانند منجر به انشعاب در بلاکچین و ایجاد دو مسیر متفاوت شوند. فورک ها به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

• هارد فورک (Hard Fork): یک تغییر اساسی در پروتکل بلاکچین است که با نسخه های قبلی سازگار نیست. این بدان معناست که تمامی نودها باید نرم افزار خود را به نسخه جدید ارتقا دهند. اگر همه اعضا به توافق نرسند، ممکن است دو بلاکچین جداگانه (با تاریخچه مشترک تا زمان فورک) ایجاد شود؛ مانند اتریوم و اتریوم کلاسیک.
• سافت فورک (Soft Fork): یک تغییر سازگار با نسخه های قبلی در پروتکل است. در این حالت، نودهایی که نرم افزار خود را به روز نکرده اند نیز می توانند بلاک های جدید را تایید کنند. این فورک معمولاً با توافق گسترده در جامعه انجام می شود و منجر به ایجاد بلاکچین جدید نمی شود.

اصطلاحات مربوط به استخراج (Mining) و مکانیسم های اجماع

استخراج، هسته اصلی عملکرد بسیاری از ارزهای دیجیتال، به خصوص آن هایی که بر پایه مکانیسم اثبات کار هستند، محسوب می شود. در این بخش، افراد با فرآیندهای پشت استخراج و مکانیسم هایی که شبکه های بلاکچین برای رسیدن به توافق استفاده می کنند، آشنا می شوند.

ماینینگ (Mining) و ماینر (Miner)

ماینینگ به فرآیند اعتبارسنجی تراکنش ها و اضافه کردن بلاک های جدید به بلاکچین اشاره دارد. این کار با حل مسائل پیچیده محاسباتی توسط کامپیوترها انجام می شود. ماینرها افرادی یا دستگاه هایی هستند که این فرآیند محاسباتی را انجام می دهند. در ازای کمک به امنیت و عملکرد شبکه، ماینرها پاداش (معمولاً در قالب ارز دیجیتال تازه ایجاد شده) دریافت می کنند.

مکانیسم اجماع (Consensus Mechanism)

مکانیسم اجماع پروتکل ها و الگوریتم هایی هستند که اطمینان حاصل می کنند تمامی شرکت کنندگان در یک شبکه بلاکچین غیرمتمرکز، بر سر وضعیت فعلی و اعتبار تراکنش ها به توافق می رسند. هدف اصلی آن ها جلوگیری از دو بار خرج کردن یک رمزارز و حفظ یکپارچگی دفتر کل است.

• اثبات کار (Proof of Work – PoW): در PoW، ماینرها برای حل پازل های رمزنگاری شده پیچیده با یکدیگر رقابت می کنند. اولین ماینری که پازل را حل کند، اجازه اضافه کردن بلاک جدید به بلاکچین و دریافت پاداش را پیدا می کند. این مکانیسم نیازمند توان محاسباتی و انرژی زیادی است. بیت کوین از PoW استفاده می کند.
• اثبات سهام (Proof of Stake – PoS): در PoS، به جای رقابت محاسباتی، اعتبارسنج ها (Validator) بر اساس میزان دارایی (سهام) که در شبکه قفل کرده اند (استیک کرده اند)، برای اعتبارسنجی بلاک های جدید انتخاب می شوند. هرچه سهام بیشتری داشته باشند، شانس انتخابشان بیشتر است. PoS مصرف انرژی بسیار کمتری نسبت به PoW دارد و اتریوم 2.0 به این مکانیسم مهاجرت کرده است.
• اثبات تاریخچه (Proof of History – PoH): این مکانیسم که توسط سولانا (Solana) معرفی شد، زمان بندی دقیق و قابل تایید رویدادها را در بلاکچین فراهم می کند. PoH با ایجاد یک رکورد تاریخی قابل تایید، به افزایش سرعت تراکنش ها و مقیاس پذیری شبکه کمک می کند.

هش ریت (Hash Rate)

هش ریت، میزان قدرت محاسباتی کلی است که شبکه یک ارز دیجیتال برای پردازش تراکنش ها و استخراج بلاک ها اختصاص می دهد. این عدد تعداد عملیات هش در ثانیه را نشان می دهد. هش ریت بالاتر به معنای امنیت بیشتر شبکه و مقاومت بالاتر در برابر حملات است.

پاداش بلاک (Block Reward)

پاداش بلاک، مقدار ارز دیجیتالی است که به ماینر یا اعتبارسنجی که با موفقیت یک بلاک جدید را به بلاکچین اضافه می کند، تعلق می گیرد. این پاداش معمولاً شامل ترکیبی از توکن های تازه تولید شده و کارمزدهای تراکنش موجود در آن بلاک است.

استخر استخراج (Mining Pool)

استخر استخراج، گروهی از ماینرها هستند که قدرت محاسباتی خود را با یکدیگر ترکیب می کنند تا شانس حل پازل های پیچیده و دریافت پاداش بلاک را افزایش دهند. پاداش های به دست آمده سپس بین اعضای استخر بر اساس میزان مشارکتشان (قدرت هش) تقسیم می شود.

سختی شبکه (Difficulty)

سختی شبکه پارامتری است که به طور خودکار در شبکه بلاکچین تنظیم می شود تا سرعت تولید بلاک ها را تقریباً ثابت نگه دارد، حتی با وجود نوسانات در هش ریت کلی شبکه. با افزایش تعداد ماینرها و هش ریت، سختی شبکه نیز افزایش می یابد تا اطمینان حاصل شود که بلاک ها همچنان با نرخ مشخصی (مثلاً هر ۱۰ دقیقه برای بیت کوین) تولید می شوند.

ASIC (Application-Specific Integrated Circuit)

ASICها سخت افزارهای تخصصی هستند که منحصراً برای استخراج یک ارز دیجیتال خاص طراحی و تولید شده اند. این دستگاه ها به دلیل بهینه سازی برای الگوریتم های خاص استخراج، بسیار کارآمدتر و قدرتمندتر از CPU یا GPUهای عمومی هستند.

هاوینگ (Halving)

هاوینگ فرآیندی از پیش برنامه ریزی شده در برخی ارزهای دیجیتال (مانند بیت کوین) است که در آن پاداش بلاک برای ماینرها به نصف کاهش می یابد. این رویداد تقریباً هر چهار سال یک بار (یا پس از استخراج تعداد مشخصی بلاک) اتفاق می افتد و به کنترل عرضه و کاهش نرخ تورم ارز دیجیتال کمک می کند.

مزرعه استخراج (Mining Farm)

مزرعه استخراج به یک مرکز بزرگ و تخصصی گفته می شود که در آن تعداد زیادی دستگاه ASIC یا سایر سخت افزارهای استخراج به صورت متمرکز و در مقیاس صنعتی برای استخراج ارزهای دیجیتال فعالیت می کنند.

استخراج ابری (Cloud Mining)

استخراج ابری خدمتی است که به کاربران امکان می دهد تا توان محاسباتی (هش ریت) را از یک شرکت ارائه دهنده سرویس اجاره کنند و بدون نیاز به خرید، نگهداری یا مدیریت سخت افزار استخراج، در فرآیند ماینینگ شرکت کنند. کاربران هزینه اجاره را پرداخت می کنند و سود حاصل از استخراج را دریافت می نمایند.

اصطلاحات مربوط به کیف پول ها (Wallets) و امنیت

کیف پول ارز دیجیتال، ابزاری ضروری برای هر فردی است که در بازار کریپتو فعالیت می کند. این بخش به معرفی انواع کیف پول ها و اصطلاحات مرتبط با امنیت دارایی های دیجیتال می پردازد، زیرا حفظ امنیت، یکی از مهم ترین دغدغه های افراد در این فضا است.

کیف پول ارز دیجیتال (Crypto Wallet)

کیف پول ارز دیجیتال یک نرم افزار، برنامه یا دستگاه فیزیکی است که امکان ذخیره، مدیریت، ارسال و دریافت ارزهای دیجیتال را فراهم می کند. این کیف پول ها در واقع کلیدهای خصوصی و عمومی شما را نگهداری می کنند و به شما اجازه می دهند تا با بلاکچین تعامل داشته باشید.

کیف پول گرم (Hot Wallet)

کیف پول گرم به کیف پول هایی اطلاق می شود که به طور مداوم به اینترنت متصل هستند. این نوع کیف پول ها، سهولت دسترسی و سرعت بالا در انجام تراکنش ها را ارائه می دهند، اما در مقایسه با کیف پول های سرد، امنیت کمتری دارند. مثال هایی از کیف پول های گرم عبارتند از کیف پول های صرافی، تراست ولت (Trust Wallet) و متامسک (MetaMask).

کیف پول سرد (Cold Wallet)

کیف پول سرد یا کیف پول آفلاین، به کیف پول هایی گفته می شود که اتصال دائمی به اینترنت ندارند. این کیف پول ها برای ذخیره سازی بلندمدت و امن ارزهای دیجیتال طراحی شده اند و بالاترین سطح امنیت را فراهم می آورند. لجر (Ledger) و ترزور (Trezor) نمونه هایی از کیف پول های سخت افزاری (نوعی کیف پول سرد) هستند.

کیف پول حضانتی (Custodial Wallet)

در کیف پول حضانتی، مدیریت کلیدهای خصوصی و در نتیجه کنترل نهایی بر دارایی ها، بر عهده یک شخص ثالث (مانند صرافی یا یک ارائه دهنده خدمات کیف پول) است. این نوع کیف پول ها معمولاً برای کاربران مبتدی راحت تر هستند، اما ریسک عدم کنترل کامل بر دارایی ها را به همراه دارند.

کیف پول غیرحضانتی (Non-Custodial Wallet)

در کیف پول غیرحضانتی، کنترل کامل کلیدهای خصوصی و در نتیجه مسئولیت امنیت دارایی ها، به عهده خود کاربر است. این کیف پول ها حداکثر استقلال و امنیت را فراهم می کنند، اما در صورت گم شدن عبارت بازیابی یا کلید خصوصی، امکان دسترسی به دارایی ها وجود نخواهد داشت.

عبارت بازیابی (Seed Phrase/Recovery Phrase)

عبارت بازیابی، مجموعه ای از ۱۲ یا ۲۴ کلمه تصادفی است که به عنوان یک پشتیبان نهایی برای کیف پول ارز دیجیتال عمل می کند. این عبارت برای بازیابی دسترسی به کلیدهای خصوصی و در نتیجه دارایی ها، در صورت گم شدن یا خراب شدن دستگاه کیف پول، ضروری است. حفظ این عبارت در مکانی امن و آفلاین، از اهمیت حیاتی برخوردار است.

«هرگز عبارت بازیابی خود را با هیچ کس به اشتراک نگذارید و آن را در جایی امن و آفلاین نگهداری کنید. این عبارت کلید اصلی دسترسی به تمام دارایی های دیجیتال شماست.»

کیف پول چند امضایی (Multi-signature Wallet)

کیف پول چند امضایی نوعی کیف پول است که برای تایید هر تراکنش، نیاز به چندین امضا (کلید خصوصی) دارد. این کیف پول ها امنیت بالایی را برای حساب های مشترک، سازمانی یا افزایش امنیت شخصی فراهم می کنند، زیرا یک نفر به تنهایی نمی تواند تراکنش ها را تایید کند.

کیف پول سخت افزاری (Hardware Wallet)

کیف پول سخت افزاری دستگاهی فیزیکی و شبیه به USB است که کلیدهای خصوصی شما را به صورت آفلاین ذخیره می کند. این کیف پول ها به دلیل عدم اتصال به اینترنت، در برابر حملات سایبری بسیار مقاوم هستند و به عنوان امن ترین روش برای نگهداری بلندمدت ارزهای دیجیتال شناخته می شوند.

کیف پول کاغذی (Paper Wallet)

کیف پول کاغذی، یک سند فیزیکی است که کلیدهای عمومی و خصوصی شما (معمولاً به صورت کدهای QR) روی آن چاپ شده است. این کیف پول ها نیز آفلاین هستند و امنیت بالایی دارند، اما در برابر آسیب های فیزیکی (آب، آتش، پاره شدن) آسیب پذیرند و باید با دقت بسیار بالایی نگهداری شوند.

اصطلاحات مهم و رایج در صرافی ها (Exchanges) و انواع معاملات

صرافی های ارز دیجیتال پلتفرم هایی هستند که افراد در آن ها می توانند رمزارزها را خرید و فروش کنند. درک اصطلاحات مرتبط با صرافی ها و انواع معاملات برای انجام فعالیت های مالی در این بازار بسیار مهم است.

صرافی متمرکز (Centralized Exchange – CEX)

صرافی متمرکز پلتفرمی برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال است که توسط یک نهاد مرکزی اداره می شود. این صرافی ها معمولاً فرآیندهای احراز هویت (KYC) را الزامی می کنند و کنترل کاملی بر دارایی های کاربران در طول نگهداری و مبادله دارند. بایننس (Binance) و کوین بیس (Coinbase) نمونه هایی از CEXها هستند.

صرافی غیرمتمرکز (Decentralized Exchange – DEX)

صرافی غیرمتمرکز (DEX) پلتفرمی است که به کاربران امکان می دهد مستقیماً و بدون نیاز به واسطه مرکزی، رمزارزها را با یکدیگر مبادله کنند. تراکنش ها مستقیماً روی بلاکچین انجام می شوند و کنترل کلیدهای خصوصی و دارایی ها در دست خود کاربر باقی می ماند. یونی سواپ (Uniswap) و پنکیک سواپ (PancakeSwap) نمونه هایی از DEXها هستند.

احراز هویت (KYC – Know Your Customer)

KYC به فرآیندهایی اشاره دارد که صرافی ها و سایر موسسات مالی برای تایید هویت مشتریان خود انجام می دهند. این کار معمولاً شامل ارائه مدارک شناسایی مانند کارت ملی یا گذرنامه است و با هدف مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم انجام می شود.

احراز هویت دومرحله ای (2FA – Two-Factor Authentication)

2FA یک لایه امنیتی اضافه برای حساب های کاربری است. پس از وارد کردن رمز عبور، کاربر باید یک کد دیگر (معمولاً از طریق پیامک، ایمیل یا اپلیکیشن های احراز هویت مانند Google Authenticator) وارد کند. این کار به محافظت از حساب در برابر دسترسی غیرمجاز کمک شایانی می کند.

جفت ارز معاملاتی (Cryptocurrency Pair)

جفت ارز معاملاتی نشان دهنده دو ارز دیجیتال یا یک ارز دیجیتال و یک ارز فیات است که می توانند در برابر یکدیگر معامله شوند. به عنوان مثال، BTC/USDT به معنای معامله بیت کوین در برابر تتر است.

اسپات تریدینگ (Spot Trading)

اسپات تریدینگ به خرید و فروش فوری ارزهای دیجیتال با قیمت لحظه ای بازار اشاره دارد. در این نوع معامله، دارایی بلافاصله به مالکیت خریدار در می آید و مالکیت از فروشنده به خریدار منتقل می شود.

دفترچه سفارشات (Order Book)

دفترچه سفارشات لیستی از تمامی سفارشات خرید (Bid) و فروش (Ask) یک ارز دیجیتال خاص در یک صرافی است که در سطوح قیمتی مختلف قرار دارند. این دفترچه عمق بازار را نشان می دهد و به تریدرها کمک می کند تا وضعیت عرضه و تقاضا را ارزیابی کنند.

حجم معاملات (Trading Volume)

حجم معاملات به مقدار کل یک ارز دیجیتال (یا جفت ارز) اشاره دارد که در یک دوره زمانی مشخص در یک صرافی معامله شده است. حجم بالای معاملات معمولاً نشان دهنده نقدینگی بیشتر و علاقه بالای بازار به آن دارایی است.

کارمزد معاملات (Trading Fees)

کارمزد معاملات مبلغی است که صرافی ها برای انجام هر تراکنش (خرید یا فروش) از کاربران دریافت می کنند. این کارمزد می تواند درصدی از حجم معامله یا مبلغی ثابت باشد و ممکن است برای سفارش دهنده (Maker) و سفارش پذیر (Taker) متفاوت باشد.

سفارش بازار (Market Order)

سفارش بازار، نوعی از سفارش است که بلافاصله با بهترین قیمت موجود در دفترچه سفارشات اجرا می شود. این نوع سفارش سرعت بالایی دارد، اما کنترل کمتری بر قیمت نهایی اجرا شده فراهم می کند.

سفارش محدود (Limit Order)

سفارش محدود به سفارشی برای خرید یا فروش یک ارز دیجیتال در یک قیمت مشخص یا بهتر از آن اشاره دارد. این سفارش تا زمانی که بازار به قیمت تعیین شده نرسد، اجرا نمی شود. این کار به تریدرها اجازه می دهد تا قیمت دقیق ورود یا خروج خود را تعیین کنند.

سفارش حد ضرر (Stop-Loss Order) و حد سود (Take-Profit Order)

سفارش حد ضرر (Stop-Loss) ابزاری برای مدیریت ریسک است که به تریدرها اجازه می دهد تا با تعیین یک قیمت مشخص، دارایی خود را به صورت خودکار بفروشند تا از ضررهای بیشتر جلوگیری کنند. سفارش حد سود (Take-Profit) نیز برای فروش خودکار دارایی در یک قیمت مشخص و بالاتر از قیمت خرید، با هدف قفل کردن سود استفاده می شود.

مارجین تریدینگ (Margin Trading) و لوریج (Leverage)

مارجین تریدینگ به معامله با استفاده از سرمایه قرض گرفته شده از صرافی یا سایر تریدرها اشاره دارد. لوریج (اهرم) ضریبی است که نشان می دهد سرمایه شما تا چند برابر می تواند افزایش یابد. برای مثال، لوریج 10x به این معناست که با ۱۰ برابر سرمایه خود معامله می کنید. اگرچه لوریج می تواند سود را افزایش دهد، اما ریسک لیکوئید شدن (از دست دادن کل سرمایه) را نیز به شدت بالا می برد.

لیکوئید شدن (Liquidation)

لیکوئید شدن به بسته شدن اجباری یک پوزیشن معاملاتی (معمولاً در معاملات مارجین یا فیوچرز) توسط صرافی اشاره دارد. این اتفاق زمانی رخ می دهد که سرمایه کاربر (مارجین) به زیر سطح مشخصی کاهش یابد و دیگر قادر به پوشش ضررهای پوزیشن نباشد. در این صورت، کاربر کل یا بخش زیادی از سرمایه خود را از دست می دهد.

واریز (Deposit) و برداشت (Withdrawal)

واریز (Deposit) به فرآیند انتقال ارز دیجیتال از یک کیف پول خارجی به حساب صرافی اشاره دارد. برداشت (Withdrawal) نیز به فرآیند انتقال ارز دیجیتال از حساب صرافی به یک کیف پول خارجی (یا حساب بانکی در صورت امکان) گفته می شود.

اسلیپیج (Slippage)

اسلیپیج به تفاوت بین قیمت مورد انتظار برای اجرای یک سفارش و قیمت واقعی که سفارش با آن اجرا می شود، اشاره دارد. این پدیده معمولاً در بازارهای با نقدینگی پایین یا در زمان اجرای سفارشات بزرگ رخ می دهد. در صرافی های غیرمتمرکز (DEX)، اسلیپیج به دلیل ساختار استخرهای نقدینگی شایع تر است.

اصطلاحات بازار، روانشناسی معامله گری و استراتژی ها

بازار کریپتو تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله احساسات و روانشناسی جمعی معامله گران قرار دارد. در این بخش، افراد با اصطلاحاتی آشنا می شوند که به درک پویایی بازار و استراتژی های رایج معاملاتی کمک می کند.

بازار گاوی (Bull Market) و بازار خرسی (Bear Market)

بازار گاوی (Bull Market) به شرایطی گفته می شود که قیمت دارایی ها به طور مداوم و در یک دوره زمانی طولانی در حال افزایش است. در این بازار، خوش بینی و اعتماد سرمایه گذاران غالب است. بازار خرسی (Bear Market) برعکس آن است؛ قیمتها در یک دوره طولانی رو به نزول هستند و بدبینی و ترس بر بازار حاکم است.

هودل (HODL)

هودل (HODL) اصطلاحی است که از یک غلط املایی کلمه Hold (نگهداری) در سال ۲۰۱۳ سرچشمه گرفت و به یک استراتژی محبوب تبدیل شد. این اصطلاح به نگهداری بلندمدت ارزهای دیجیتال، بدون توجه به نوسانات کوتاه مدت بازار، اشاره دارد. هدف از HODL، کسب سود از رشد بلندمدت قیمت است.

فاد (FUD – Fear, Uncertainty, Doubt)

فاد به معنای ترس، عدم اطمینان و شک است. این اصطلاح به انتشار اطلاعات منفی، شایعات یا اخبار گمراه کننده اشاره دارد که با هدف ایجاد ترس و تردید در میان سرمایه گذاران و دستکاری قیمت بازار انجام می شود.

فومو (FOMO – Fear Of Missing Out)

فومو به معنای ترس از دست دادن فرصت است. این احساس زمانی بروز می کند که سرمایه گذاران شاهد رشد سریع قیمت یک دارایی هستند و از ترس از دست دادن سود، بدون تحقیق کافی، اقدام به خرید می کنند. فومو می تواند منجر به تصمیم گیری های احساسی و ضررهای مالی شود.

ATH (All-Time High) و ATL (All-Time Low)

ATH (All-Time High) به بالاترین قیمت تاریخی اشاره دارد که یک ارز دیجیتال تا کنون به آن دست یافته است. ATL (All-Time Low) نیز به پایین ترین قیمت تاریخی آن دارایی در طول حیاتش گفته می شود. این نقاط قیمتی به عنوان معیارهایی برای تحلیل عملکرد گذشته و پتانسیل آینده یک دارایی استفاده می شوند.

آلت کوین (Altcoin) و آلت سیزن (Alt Season)

آلت کوین (Altcoin) اصطلاحی است که به تمامی ارزهای دیجیتال به جز بیت کوین اطلاق می شود. این کلمه مخفف Alternative Coin (کوین جایگزین) است. آلت سیزن (Alt Season) به دوره ای در بازار کریپتو اشاره دارد که در آن قیمت اکثر آلت کوین ها، مستقل از بیت کوین، رشد قابل توجهی را تجربه می کنند.

مارکت کپ (Market Cap)

مارکت کپ یا ارزش بازار، ارزش کل یک ارز دیجیتال را نشان می دهد و از ضرب قیمت فعلی هر واحد در تعداد کل واحدهای در گردش به دست می آید. این معیار به ارزیابی اندازه و اهمیت نسبی یک ارز دیجیتال در بازار کمک می کند.

دامیننس (Dominance)

دامیننس یا سلطه، به سهم یک ارز دیجیتال (مانند بیت کوین) از کل ارزش بازار کریپتو اشاره دارد. دامیننس بیت کوین نشان دهنده نسبت ارزش بازار بیت کوین به کل ارزش بازار ارزهای دیجیتال است و می تواند معیاری برای سنجش تمایل سرمایه گذاران به بیت کوین در برابر آلت کوین ها باشد.

ICO (Initial Coin Offering) و IEO (Initial Exchange Offering) و IDO (Initial DEX Offering)

این سه اصطلاح به روش های جذب سرمایه برای پروژه های جدید در فضای کریپتو اشاره دارند:

• ICO (عرضه اولیه کوین): روشی برای جذب سرمایه است که در آن یک پروژه جدید توکن های خود را مستقیماً به سرمایه گذاران می فروشد.
• IEO (عرضه اولیه صرافی): شبیه به ICO است، اما توکن ها از طریق یک صرافی متمرکز عرضه می شوند که اعتبار و نظارت بیشتری را به همراه دارد.
• IDO (عرضه اولیه DEX): نوعی عرضه اولیه است که از طریق یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) و استخرهای نقدینگی انجام می شود.

شت کوین (Shitcoin) و میم کوین (Memecoin)

شت کوین (Shitcoin) اصطلاحی برای ارزهای دیجیتالی است که ارزش بنیادی یا کاربرد مشخصی ندارند و اغلب بر پایه حدس و گمان و نوسانات قیمتی شدید رشد می کنند. میم کوین (Memecoin) نوعی شت کوین است که بر پایه یک میم اینترنتی یا شوخی طراحی شده و ارزش آن به شدت تحت تاثیر شور و هیجان جامعه قرار دارد؛ دوج کوین (Dogecoin) و شیبا اینو (Shiba Inu) نمونه هایی از میم کوین ها هستند.

پامپ و دامپ (Pump & Dump)

پامپ و دامپ یک طرح کلاهبرداری است که در آن گروهی از افراد با خرید هماهنگ یک ارز دیجیتال کم شناخته شده (پامپ)، قیمت آن را به صورت مصنوعی بالا می برند. سپس با انتشار اخبار دروغین یا شایعات، سرمایه گذاران ناآگاه را جذب می کنند و پس از افزایش قیمت، دارایی های خود را به یکباره می فروشند (دامپ) که منجر به سقوط شدید قیمت و ضرر خریداران می شود.

ریکت (REKT)

ریکت یک اصطلاح عامیانه در جامعه کریپتو است که از کلمه Wrecked (نابود شده) گرفته شده. این اصطلاح به از دست دادن مقدار قابل توجهی از سرمایه یا ورشکستگی در معاملات ارز دیجیتال اشاره دارد، به خصوص زمانی که یک پوزیشن معاملاتی (مثلاً در معاملات لوریج) لیکوئید می شود.

آربیتراژ (Arbitrage)

آربیتراژ به استراتژی کسب سود از تفاوت های قیمتی یک ارز دیجیتال در صرافی های مختلف یا بازارهای متفاوت اشاره دارد. تریدرها با خرید یک دارایی در یک صرافی با قیمت پایین تر و فروش آن در صرافی دیگر با قیمت بالاتر، سود کسب می کنند. این عملیات معمولاً بسیار سریع و با استفاده از ربات های معاملاتی انجام می شود.

تحلیل تکنیکال (Technical Analysis) و تحلیل فاندامنتال (Fundamental Analysis)

تحلیل تکنیکال (TA) روشی برای پیش بینی حرکت قیمت های آینده با مطالعه داده های تاریخی بازار، به خصوص نمودارهای قیمت و حجم معاملات است. تریدرها از الگوها، شاخص ها و ابزارهای مختلف برای شناسایی روندهای احتمالی استفاده می کنند. تحلیل فاندامنتال (FA) به ارزیابی ارزش ذاتی یک ارز دیجیتال با بررسی عوامل اقتصادی، مالی و کیفی مرتبط با پروژه، مانند تیم توسعه، فناوری، کاربردها، رقابت و پذیرش جامعه، می پردازد.

کندل استیک (Candlestick)

کندل استیک یا نمودار شمعی، نوعی نمودار قیمتی است که در تحلیل تکنیکال برای نمایش نوسانات قیمت یک دارایی در یک دوره زمانی مشخص (مثلاً یک ساعت، یک روز) استفاده می شود. هر کندل اطلاعاتی درباره قیمت باز شدن (Open)، بسته شدن (Close)، بالاترین (High) و پایین ترین (Low) قیمت را در آن دوره زمانی ارائه می دهد.

شاخص RSI (Relative Strength Index)

شاخص RSI (شاخص قدرت نسبی) یک ابزار تحلیل تکنیکال است که میزان سرعت و تغییر حرکت قیمت را اندازه گیری می کند. این شاخص بین ۰ تا ۱۰۰ نوسان می کند و به شناسایی شرایط اشباع خرید (بالای ۷۰) و اشباع فروش (زیر ۳۰) یک دارایی کمک می کند.

خودتان تحقیق کنید (DYOR – Do Your Own Research)

DYOR یکی از مهم ترین اصول در بازار کریپتو است و به معنای خودتان تحقیق کنید است. این اصطلاح به سرمایه گذاران هشدار می دهد که قبل از هر گونه سرمایه گذاری، مسئولیت کامل تحقیق و بررسی مستقل درباره یک پروژه یا دارایی را بر عهده بگیرند و به توصیه های دیگران به صورت کورکورانه اعتماد نکنند.

نهنگ (Whale)، کوسه (Shark)، دلفین (Dolphin) و ماهی (Fish)

این اصطلاحات برای طبقه بندی فعالان بازار بر اساس میزان دارایی دیجیتال آن ها استفاده می شوند:

• نهنگ (Whale): فردی که مقدار بسیار زیادی از یک ارز دیجیتال را در اختیار دارد و می تواند با اقدامات خود (خرید یا فروش های بزرگ) تاثیر قابل توجهی بر قیمت بازار بگذارد.
• کوسه (Shark): سرمایه گذاری که دارایی کمتری از نهنگ دارد اما همچنان توانایی تاثیرگذاری بر بازار را داراست.
• دلفین (Dolphin): سرمایه گذاری با دارایی های متوسط.
• ماهی (Fish): سرمایه گذار خرد با دارایی های کوچک.

اصطلاحات پیشرفته تر و اکوسیستم های نوین (DeFi, NFT, Web3, Metaverse)

دنیای کریپتو فراتر از خرید و فروش ساده ارزهاست و به سرعت در حال توسعه اکوسیستم های پیچیده تری مانند دیفای، ان اف تی و وب ۳ است. در این بخش، افراد با اصطلاحات پیشرفته تری آشنا می شوند که به آن ها کمک می کند تا در لبه تکنولوژی های نوین حرکت کنند.

دیفای (DeFi – Decentralized Finance)

دیفای (امور مالی غیرمتمرکز) به اکوسیستم وسیعی از برنامه های مالی اشاره دارد که روی بلاکچین های عمومی (مانند اتریوم) ساخته شده اند. هدف دیفای، بازآفرینی خدمات مالی سنتی (مانند وام دهی، وام گیری، بیمه و صرافی) به صورت غیرمتمرکز و بدون نیاز به واسطه ها است. این امکان به هر کسی که به اینترنت دسترسی دارد، فرصت می دهد تا در این فعالیت ها شرکت کند.

NFT (Non-Fungible Token)

ان اف تی (توکن غیرقابل تعویض)، نوع خاصی از توکن رمزنگاری شده در بلاکچین است که یک دارایی دیجیتال یا فیزیکی منحصر به فرد را نشان می دهد و گواهی مالکیت آن را ارائه می کند. برخلاف ارزهای دیجیتال معمولی (مانند بیت کوین) که قابل تعویض هستند (هر بیت کوین با دیگری یکسان است)، هر NFT منحصر به فرد و غیرقابل جایگزینی است. ان اف تی ها می توانند شامل آثار هنری دیجیتال، موسیقی، آیتم های درون بازی یا حتی املاک مجازی باشند.

وب 3 (Web3)

وب ۳ نسل جدید اینترنت است که هدف آن تمرکززدایی، افزایش حریم خصوصی کاربران و بازگرداندن کنترل داده ها به خود افراد است. وب ۳ بر پایه فناوری بلاکچین ساخته شده و از مفاهیمی مانند دیفای، ان اف تی و سازمان های خودگردان غیرمتمرکز (DAO) بهره می برد. در وب ۳، کاربران به جای اینکه مصرف کننده صرف باشند، صاحب بخشی از اینترنت و محتوای خود می شوند.

متاورس (Metaverse)

متاورس یک فضای مجازی سه بعدی و مشترک است که کاربران می توانند در آن به صورت آواتارهای دیجیتالی با یکدیگر و با محیط تعامل داشته باشند. این دنیای مجازی با استفاده از واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و بلاکچین ساخته می شود و می تواند شامل اقتصادهای دیجیتال، NFTها و فرصت های بازی برای کسب درآمد (P2E) باشد.

DAO (Decentralized Autonomous Organization)

DAO یا سازمان خودگردان غیرمتمرکز، نهادی است که به صورت شفاف و بدون نیاز به مدیریت مرکزی، بر پایه قراردادهای هوشمند و قوانین کدگذاری شده در بلاکچین عمل می کند. تصمیم گیری ها در DAO از طریق رای گیری اعضا (که معمولاً با داشتن توکن های حاکمیتی انجام می شود) صورت می گیرد، که این امر به تمامی اعضا حق مشارکت و تاثیرگذاری می دهد.

استیکینگ (Staking)

استیکینگ فرآیندی است که در آن کاربران ارزهای دیجیتال خود را در یک شبکه بلاکچین (معمولاً بر پایه اثبات سهام PoS) قفل می کنند تا به امنیت و عملکرد شبکه کمک کرده و در ازای آن پاداش دریافت کنند. این پاداش ها می توانند شامل توکن های جدید یا کارمزدهای تراکنش باشند. استیکینگ راهی برای کسب درآمد غیرفعال از دارایی های دیجیتال است.

ییلد فارمینگ (Yield Farming)

ییلد فارمینگ یک استراتژی پیچیده در دیفای است که هدف آن کسب حداکثر سود از دارایی های دیجیتال است. کاربران با تامین نقدینگی به استخرهای نقدینگی یا وام دهی دارایی های خود در پلتفرم های دیفای، سود و پاداش هایی (معمولاً در قالب توکن های حاکمیتی) دریافت می کنند. این روش ریسک های بالایی نیز دارد، از جمله ضرر ناپایدار (Impermanent Loss).

استخر نقدینگی (Liquidity Pool) و تامین کننده نقدینگی (Liquidity Provider)

استخر نقدینگی، مجموعه ای از توکن های ارز دیجیتال است که توسط تامین کنندگان نقدینگی در یک قرارداد هوشمند قفل می شوند تا امکان مبادله بین دو دارایی را در صرافی های غیرمتمرکز (DEX) فراهم کنند. تامین کننده نقدینگی (LP) فردی است که دارایی های خود را به استخر نقدینگی اضافه می کند و در ازای آن، درصدی از کارمزدهای معاملاتی آن استخر را دریافت می نماید.

گس فی (Gas Fee)

گس فی، هزینه ای است که برای انجام تراکنش ها و اجرای قراردادهای هوشمند در شبکه های بلاکچین (مانند اتریوم) پرداخت می شود. این هزینه به ماینرها یا اعتبارسنج ها تعلق می گیرد و میزان آن بستگی به پیچیدگی عملیات و میزان شلوغی شبکه دارد. هرچه گس فی بالاتری پرداخت شود، تراکنش با سرعت بیشتری تایید می شود.

لایه ۱ (Layer 1) و لایه ۲ (Layer 2)

لایه ۱ به بلاکچین های اصلی و پایه (مانند بیت کوین و اتریوم) اشاره دارد که تراکنش ها مستقیماً روی آن ها پردازش و نهایی می شوند. لایه ۲ راهکارهایی هستند که روی بلاکچین های لایه ۱ ساخته می شوند تا مشکلات مقیاس پذیری و سرعت تراکنش ها را حل کنند، بدون اینکه امنیت بلاکچین اصلی به خطر بیفتد. رول آپ ها (Rollups) نمونه ای از راهکارهای لایه ۲ هستند.

بریج (Bridge)

بریج یا پل بلاکچینی، پروتکلی است که امکان انتقال ارزهای دیجیتال و داده ها را بین دو بلاکچین مستقل و ناسازگار فراهم می کند. برای مثال، یک بریج می تواند به کاربران اجازه دهد که توکن های ERC-20 (اتریوم) را به بلاکچین بایننس اسمارت چین (BEP-20) منتقل کنند.

توکن سوزی (Burn)

توکن سوزی فرآیندی است که در آن بخشی از توکن های یک ارز دیجیتال به صورت دائمی از گردش خارج می شوند. این کار معمولاً با ارسال توکن ها به یک آدرس کیف پول غیرقابل دسترس (Burn Address) انجام می شود و هدف آن کاهش عرضه کلی توکن، افزایش کمیابی و به طور بالقوه، افزایش ارزش توکن های باقی مانده است.

توکنومیکس (Tokenomics)

توکنومیکس (اقتصاد توکن) به مطالعه تمامی عوامل مرتبط با عرضه و تقاضای یک ارز دیجیتال اشاره دارد که بر ارزش آن تاثیر می گذارند. این عوامل شامل نحوه توزیع توکن، حداکثر عرضه، نرخ تورم یا کاهش تورم (Deflation)، مکانیزم های توکن سوزی، کاربردهای توکن و پاداش های استیکینگ هستند.

GameFi (گیم فای)

GameFi ترکیبی از Gaming (بازی) و Decentralized Finance (دیفای) است. این مفهوم به مدل هایی اشاره دارد که در آن ها بازیکنان می توانند با انجام بازی های بلاکچینی، از طریق مکانیسم های Play-to-Earn (P2E)، توکن های ارز دیجیتال یا NFT کسب کنند. این مدل اقتصادی جدید به بازیکنان امکان مالکیت و کسب درآمد از دارایی های درون بازی خود را می دهد.

Play-to-Earn (P2E)

P2E یک مدل کسب و کار در صنعت بازی است که به بازیکنان اجازه می دهد با شرکت در بازی، دارایی های دیجیتال (مانند NFTها یا توکن های رمزنگاری شده) را به دست آورند و مالک آن ها باشند. این دارایی ها می توانند در خارج از محیط بازی نیز ارزش داشته باشند و معامله شوند.

اوراکل (Oracle)

اوراکل ها سرویس های شخص ثالثی هستند که داده های دنیای واقعی (مانند قیمت سهام، آب و هوا یا نتایج ورزشی) را به بلاکچین ها منتقل می کنند. بلاکچین ها به طور ذاتی نمی توانند به اطلاعات خارج از خود دسترسی داشته باشند، بنابراین اوراکل ها برای اجرای قراردادهای هوشمند که نیاز به داده های خارجی دارند، ضروری هستند.

رول آپ ها (Rollups) و شاردینگ (Sharding)

این دو از راهکارهای اصلی برای افزایش مقیاس پذیری بلاکچین ها هستند:

• رول آپ ها (Rollups): راهکارهای لایه ۲ هستند که صدها یا هزاران تراکنش را خارج از بلاکچین اصلی پردازش می کنند و سپس یک اثبات فشرده شده از این تراکنش ها را به بلاکچین اصلی ارسال می کنند. این کار باعث کاهش بار روی بلاکچین اصلی و افزایش سرعت و کاهش کارمزدها می شود.
• شاردینگ (Sharding): فرآیند تقسیم یک بلاکچین به چندین بخش کوچکتر و مستقل به نام شارد است. هر شارد قادر به پردازش تراکنش ها و قراردادهای هوشمند به صورت موازی است که این امر منجر به افزایش قابل توجهی در توان عملیاتی کلی شبکه می شود. اتریوم ۲.۰ از شاردینگ استفاده می کند.

توکن های بسته بندی شده (Wrapped Token)

توکن های بسته بندی شده، نسخه هایی از ارزهای دیجیتال هستند که روی یک بلاکچین متفاوت از بلاکچین اصلی خود، به صورت توکن ایجاد شده اند. برای مثال، Wrapped Bitcoin (WBTC) یک توکن ERC-20 روی بلاکچین اتریوم است که ارزش آن ۱:۱ با بیت کوین اصلی در بلاکچین بیت کوین پشتیبانی می شود. هدف از آن ها امکان استفاده از یک ارز دیجیتال در شبکه های دیگر و افزایش قابلیت همکاری (Interoperability) است.

استیبل کوین (Stablecoin)

استیبل کوین ها نوعی ارز دیجیتال هستند که ارزش آن ها به یک دارایی پایدارتر (مانند دلار آمریکا یا طلا) متصل است. این اتصال به ثبات قیمت کمک می کند و آن ها را از نوسانات شدید بازار کریپتو مصون نگه می دارد. استیبل کوین ها به عنوان ابزاری برای حفظ ارزش و انجام معاملات در بازار کریپتو استفاده می شوند. تتر (USDT) و USDC از رایج ترین استیبل کوین ها هستند.

وایت پیپر (Whitepaper)

وایت پیپر سندی جامع است که توسط توسعه دهندگان یک پروژه ارز دیجیتال منتشر می شود. این سند جزئیات فنی، اهداف، مدل اقتصادی (توکنومیکس)، فناوری، تیم و نقشه راه پروژه را توضیح می دهد. وایت پیپر به سرمایه گذاران و علاقمندان کمک می کند تا درک عمیقی از پروژه به دست آورند و پتانسیل آن را ارزیابی کنند.

دنیای ارزهای دیجیتال، همزمان که هیجان انگیز و پر از فرصت های نوین است، پیچیدگی های خاص خود را نیز دارد. تسلط بر اصطلاحات بازار کریپتو نه تنها به افراد کمک می کند تا در این فضا به راحتی حرکت کنند، بلکه آن ها را برای تصمیم گیری های آگاهانه و جلوگیری از خطرات احتمالی یاری می رساند. از مفاهیم پایه ای مانند بلاکچین و ارز دیجیتال گرفته تا اصطلاحات پیشرفته تر مانند دیفای و NFT، هر واژه دریچه ای جدید به دنیایی از فناوری و اقتصاد باز می کند. به یاد داشته باشید که در این بازار پویا، یادگیری مداوم و تحقیق شخصی (DYOR) کلید موفقیت و بقا است. این واژه نامه جامع به عنوان یک راهنما، شما را در این مسیر همراهی خواهد کرد و منبعی قابل اتکا برای هر زمان که با اصطلاح جدیدی روبه رو شدید، خواهد بود. امید است با مطالعه این مقاله، دانش لازم برای حضوری فعال و موفق در این حوزه را کسب کرده باشید.