یک تکه از ایفل تقدیم به مادرم

به گزارش تازوما، به نقل از جام جم، برای خیلی‌ها علی‌اکبغریب‌شاهی، همان پاراوزنه‌برداری‌است که آخرین روز پاریس ۲۰۲۴ روی صحنه‌ رقابت‌های نوبت صبح، یک بار با مهار وزنه‌ ۲۴۷ کیلوگرمی و یک بار دیگر با مهار ۲۵۲ کیلوگرم رکورد جهان و پارالمپیک را شکست و قهرمان شد. قهرمانی که در پاسخ به سؤال کلیشه‌ای «مدال‌ات را به چه کسی تقدیم می‌کنی؟» آرام و بی‌ادعا می‌گوید: «این طلای مردم ایران است و اگر اجازه بدهند به نمایندگی از مردم، مدال را به مادرم هدیه می‌کنم. او بعد از حادثه‌ و معلولیتم، از بیست سالگی همراه من سختی‌های بسیاری را از سر گذرانده…» اما نمی‌شود آدم‌ها را تنها با مجموع چراغ‌های سفیدی که می‌گیرند و وزنه‌هایی که بالا می‌برند شناخت. علی‌اکبر غریب‌شاهی از ۲۰ سالگی تا امروز راه درازی آمده است و چند روز پس از بازی‌های پاریس ۲۰۲۴، در گپی صمیمانه و کوتاه با جام‌جم از چیزهایی گفته است که شاید خیلی‌ها نمی‌دانند.‌
 
بالاخره در اولین پارالمپیک به اولین مدال‌ رسیدی. طلا و رکوردشکنی آن هم در ۴۲ سالگی.‌
بله، اتفاق خوبی که برایش خیلی زحمت کشیدم، افتاد و به مدال پارالمپیک هم رسیدم. خدا را شکر می‌کنم. شما می‌دانید، پشت این طلا سال‌ها انتظار است… اگر ناامید نشویم و ادامه بدهیم، در ۴۲ سالگی می‌توانیم قهرمان پارالمپیک شویم.‌
 
با چند دوره قهرمانی و رکوردداری جهان، صحنه پاراوزنه‌برداری پاریس ۲۰۲۴ به نظرت چطور بود؟
پاریس خیلی فرق داشت. من روی صحنه رقابت‌های قهرمانی جهان وزنه زده بودم. در بازی‌های پاراآسیایی و مسابقات بین‌المللی دیگر هم… اما پارالمپیک چیز دیگری بود. همه هر چه را داشتند رو می‌کردند تا نام خودشان را ثبت کنند. سالن بزرگ و فضایی باز داشت. تماشاگران انگار خیلی نزدیک‌تر بودند.
 
بله ترکیب فضا، صحنه و تماشاگران هم فرق داشت. چه کار کردی که به اصطلاح جوگیر نشدی؟
ترکیب زیبا و جدیدی داشت. اما روی من تأثیر منفی نداشت. خیلی آماده بودم. ‌بعد از مسابقات گزینشی گرجستان و تکمیل سهمیه، تقریبا دو ماه تا بازی‌ها فرصت بود و در آن مدت تمرینات پرفشاری را با نظر کادر فنی دنبال کردم. وزنه‌های خوبی ‌زدم.‌ حدود دو هفته پیش از بازی‌ها هم به پاریس رفتیم و فرصت کافی برای تطبیق با شرایط جوی، فضا و مکان داشتیم. بعد از چند جلسه تمرین، می‌دانستیم نتیجه‌ خوبی می‌گیریم.

از روز مسابقه، ارتباط با کادر فنی و موثرترین حرف‌هایی که پشت‌ صحنه شنیدی، بگو.
یکی ازبهترین روزهای من بود. ازنظرفنی شرایط خوبی داشتم.پشت‌صحنه هم آقای‌توکلی پیش ازوزنه زدن شروع به صحبت وکاهش استرس‌کرد:‌«این صحنه‌ای است‌که برای‌رسیدن به آن سال‌هاسختی کشیدی.پس امروز،روزوحق خودت است…»و حرف‌های دیگری که مثل همیشه کمک‌کننده بود.آرام بودم.‌ روی صحنه از تماشاگران هم انرژی مثبتی می‌گرفتم.آماده رکوردشکنی بودم.
 
ماجرای «سال‌ها انتظار تا اولین پارالمپیک» چیست؟
پیش از بازی‌های ریو ۲۰۱۶ به اردوهای تیم ملی دعوت می‌شدم. اما کادر فنی پاراوزنه‌برداری در گذشته، نظر مثبتی نداشت. بارها پیش از مسابقات مختلف، از فهرست اعزام‌ها خط خوردم. بعضی‌ها می‌گفتند افرادی که دچار آسیب نخاعی می‌شوند شرایط مناسبی برای وزنه‌برداری ندارند.از فهرست پارالمپیک توکیو هم به دلایل نامشخصی حذف شدم، در حالی‌که چند ماه قبل از آن بازی‌ها در قهرمانی جهان طلا گرفته بودم.
 
بالاخره چطور در فهرست پاریس ۲۰۲۴ ماندی و به پارالمپیک رسیدی؟
پیش از هر حرفی، باید از آقای بابک محمدی، رئیس انجمن تشکر کنم. اولین بار ایشان دعوتم کردند. کارم را دیدند و از من دفاع کردند. اگر پافشاری آقای محمدی نبود شاید همان اوایل خط خورده بودم. بعد هم از کادر فنی جدید تشکر می‌کنم. به ویژه آقای توکلی که نه فقط سرمربی تیم، بلکه یک روان‌شناس است. خودش قهرمان المپیک ۲۰۰۰ سیدنی‌ و میدان دیده است و می‌داند ورزشکار چه نیازهایی دارد. با حمایت این افراد در اردوها ماندم. در رقابت‌های قهرمانی جهان و بازی‌های پاراآسیایی هانگژو با رکوردشکنی به مدال طلا رسیدم و تا پاریس ۲۰۲۴ بارها و بارها خودم را اثبات کردم.
 
آقای غریب‌شاهی در پایان از گذشته، حال و آینده، هر چه دل تنگت می‌خواهد بگو.
امیدوارم با پاراوزنه‌برداری و انجمن همکاری کنند و مسیر خوبی که با برگزاری اردوهای تیم ملی جوانان آغاز شده، ادامه پیدا کند.‌ وزنه‌برداری را با تشویق زنده‌یاد بهمن گلبارنژاد شروع کردم، بعد از حادثه درگذشت‌شان، خانواده مرحوم گلبارنژاد و علی آقا پسرشان همواره حمایتم کردند.از همراهی دوستانم در شیراز، هیأت ورزش‌های جانبازان و معلولین فارس، فدراسیون ورزش‌های جانبازان و توان‌یابان و کمیته ملی پارالمپیک برای کمک و آماده‌سازی زمینه‌ حضورم در بازی‌های پارالمپیک پاریس بسیار سپاسگزارم.  خانواده‌ام در همه این سال‌ها حامی من بودند و همان‌طور که پیش از این هم گفتم از حادثه تلخ بیست سالگی تا امروز، در روزهایی که خیلی سخت گذشت مادرم همراهم بوده و برایم بسیار اشک ریخته است. من با ارزش‌ترین دارایی‌ام که مدال پارالمپیکم است را تقدیم مادرم می‌کنم.

یک سطر از توانستن
در اوج جوانی، بیست سالگی کوه‌نوردی و فوتبال، با حادثه‌ای تلخ و سقوط از ارتفاع، بشوند رؤیاهایی از دست رفته و بگویند: «قرار است یک عمر بنشینی.» تاب نیاوری و شش سال به کنج انزوا بروی. عاقبت یک روز، شور زندگی باز تو را فرا گیرد و در جمع ورزشکاران جانباز خودت را پیدا کنی و زندگی از هر چیز دیگری برای تو قوی‌تر شود. آن‌قدر که بزرگ‌ترین غم‌ها را با سنگین‌ترین وزنه‌های دنیا مهار کنی. امیدواری را با قلبت یاد بگیری. رفت و برگشت‌ها و خط خوردن‌ از فهرست تیم‌ملی ناامیدت نکند… آن‌قدر هر روز غم‌های بزرگ را با آهن سرد و سنگین پرس کنی که تو را ببینند و دعوت کنند. و بالاخره قهرمانی جهانی را آغاز کنی و شکستن رکوردها بشود کسب و کار تو…

افتخارات

پارالمپیک
پاریس ۲۰۲۴ 
طلا، ۲۵۲ کیلوگرم
رکورد پارالمپیک 

قهرمانی جهان
نورسلطان ۲۰۱۹ 
نقره
۲۴۰ کیلوگرم 

قهرمانی جهان
تفلیس ۲۰۱۲ 
طلا، ۲۵۱ کیلوگرم 
رکورد جهان

قهرمانی جهان
دبی ۲۰۲۳
طلا
۲۴۸ کیلوگرم

پاراآسیایی
هانگژو ۲۰۲۲
طلا، وزنه ۲۵۱ کیلوگرم رکورد آسیا

پاراآسیایی
جاکارتا ۲۰۱۸
نقره
۲۳۹ کیلوگرم

جام جهانی
امارات ۲۰۲۲ 
طلا ، ۲۵۴ کیلوگرم 
رکورد جهان

جام جهانی
امارات ۲۰۲۴
طلا
۲۵۱ کیلوگرم 

آسیا – اقیانوسیه
کره‌جنوبی ۲۰۲۲
طلا،  ۲۵۳ کیلوگرم
رکوردشکنی

آسیا – اقیانوسیه

ژاپن ۲۰۱۸
نقره
۲۳۸ کیلوگرم

پایان خبر تازوما